![photo2.jpeg](https://cdn.steemitimages.com/DQmVVpbTYZ5tJ8PWkJzLuZXeVhrDGjnBx5mmjd9u6huUdPY/photo2.jpeg)

İnternet ve Demokratik eksikliği

Teknolojinin demokrasiye yardımcı olma yöntemleri hakkındaki tartışma devam etmektedir, özelliklede dünyanın gelişmiş bölümlerinde, 1980 lerden beri(Arterton,1987;Mclean 1989). Bu tartışma, bir bilgi ve iletişim aracı olarak, internetin yaygınlaşmasıyla hızlandı. internetin demokrasiye sağladığı katkılar konusunda dikkate değer varsayımlar vardır. Öneriler, sanal toplum alanı oluşturma (Shalken 2000) ve sivil özgürlükleri(Percy ve Smith,1995) artırma fırsatlarının yaygınlaşmasından, artan yükümlülük(Hague ve Loader 1999) ve katılım(Lenk,1999;White, 1997) arasında yayılır.Demokratik yönetimlerde teknolojinin kullanımı konusundaki tartışmaların hızlanmasında (son zamanlarda internet) iki temel faktörün etkisi vardır: internetin demokrasiye potansiyel olarak katkı sağlayabileceği belli özellikleri ve demokrasinin temsili konusundaki artan sorunlar ki bunlar,özellikle azalan politik katılım ve ilgidir.

İnternetin belli özellikleri

Demokratik yönetimlerde internetin etkisini değerlendirebilmek, öncelikle internetin kolaylık sağlayan özelliklerini bulmak ve bu özelliklerin eleştirildiği yeni demokratik imkanları keşfetmek önemlidir. Precy Smith (1995) bu özellikleri yüksek miktardaki bilginin,yüksek hızda, kullanıcı denetimi altında, sade biçimde, bağımsız çevre ve görsellik içerisinde aktarma becerisi olarak tanımlar. Bu listeye, Weare (2002), kullanıcıların hiçbir hiyerarşik düzen olmadan birbirleriyle iletişime geçmesi bakımından internetin çok boyutlu çehresini ekliyor. Bu özelliklerin herbiri, potansiyel olarak daha demokratik topluma katkıda bulunur. Örneğin, internetin bağımsız doğası, televizyon ve radyo gibi daha önceki teknolojilerin yapabildiğinden ziyade daha çoğulcu bir çevreye olanak tanır. Onun görsek doğası, bilgiyi bir merkezden bir çok kullanıcıya ulaştırması yerine, kullanıcı katılımına olanak sağlamasıdır. Demokratik yönetimi artırmanın bu mevcut yöntemleri arasında, bu makale, istisnai olarak demokrasinin bir prensibi olarak politik katılımla ilgilenir. Yerel yönetim kavramı içerisinde, vatandaşlar temsil komisyonlarının web siteleri,çevrim içi görüşmeler ve e-mail vasıtasıyla kendi fikirlerini beyan etmede kendi temsilcilerine kolayca erişebilir ve o komisyonlar hakkındaki bilgilere etkin bir biçimde erişebilirler.

Azalan ilgi ve sorumluluk sorunu

Yönetim bazen, yerel kararların yükümlülüklerine karşı bir tehdit olarak algılanır. Yerel koalisyonlardaki ortakların çoğu seçilmemiş bir kitledir ve kararların nasıl alındığı herzaman o kadarda net değildir. Sorun sadece seçim düzenlemelerinde değil, koalisyonun nasıl çalıştığını açıklayan ulaşılabilir bir bilgiyle alakalıdır. Son zamanlarda yapılan çalışmalarda, araştırma yapılan koalisyon ortaklarını çeyreğinin herhangi bir yükümlülüğü ve yerel yönetimlere uygulanan uygulamaların açıklığı konusunu yerine getirmede başarısız olduğunu gösterir. Bu bağlamda, seçilmiş yerel hükümet, açık ve hesap sorulabilir bir yapıyla kişilerin gerçek temsilcisi olmayı öne sürebilir. Bununla beraber, bu birçok yönden sorunludur. yerel politika gözlemcileri arasında, toplumun, yerel hükümetin eylemlerine çok az ilgi göstediği konusunda yaygın bir inanış vardır. Vatandaşların ilgisizliği, Britanya da 1990’ların ortasında bu yana hemen hemen %30 oranında düşen düşük seçim katılımlarını gözler önüne serer. Dahası, bir çok çalışma,vatandaşların kendi yerel komisyonlarının yapılarından, değişikliklerinden ve hizmetlerinden bihaber olduklarını gösterdi. Vatandaşlar kendi katılımlarının hiç bir değişikliğe yol açamayacağına inanırken, yerel makamlar, insanların tuzları kuru olduğundan bununla ilgilenmediklerini iddia eder. Bu kaygı, Britanyadaki merkezi hükümeti, vatandaşları ve komisyonlarıdahada yaklaştırmak için düzenlenen bazı önlemler almaya itti. Hükümetini tüm komisyonların inançlarına katıştırılmış danışma(görüşme) ve katılımı görmek istediğini belirten Çevre,Taşıma ve Bölge Şubesi tarafından bir Beyaz Belge yayımlandı. Daha sonra, 2001 Beyaz Belgesi, yerel komisyonlara, kendi toplumları içerisinde bir liderlik rolü atfetti ve bu rolün farkına vardırma yöntemi olarak, internetin kullnımını tavsiye etti. Bu açıdan, internetin, vatandaşların daha fazla bilgilendirildiği ve katılımın sağlandığı demokratik yönetimler oluşturmaya etkin bir biçimde yardımcı olabaileceği önerilmiştir. Hem ulusal hemde yerek seviyede, tartışma forumlarının ve çevrim içi görüşme(danışma) çeşitlerinin yanında çevrim içi oyalama deneyleride vardır. Bununla birlikte, internetin, düşük seviyedki katılıma nihai bir çözüm getireceğini öne sürmek, büyük bir acemiliktir (cahilliktir). İnternet, iletişim basit,pratik yöntemlerini ortaya koyar ve bu yüzden bilginin ve katılımın dağılımını etkin bir şekilde daha elverişli hale getirir. Fakat, motivasyon sorununu çözmez, şayet hala kendi katılımlarının bişey değiştirmeyeceğine inanırlarsa, insanlar katılımdan çekinirler. Bu yüzden, demokratik amaçlar için internetin kullanımına karşı geliştirilen politikalar, insanların ilgi azlığının arkasında yatan nedenleri göz önünde bulundurmaktadır. Yeni işçilerin yenilenmiş demokratik gündeminin eleştirisi, sorunların, şuanki düzenlemelerin esnek uygulama anlayışından ziyade, derine oturmuş huzursuzluklara dayandırıldığını öne sürer. Dahası, internetin sorunları çözme kapasitesi sınırlıdır çünkü internetin kendi,sosyal, politik ve yasal meseleleri artırır. İnternetin kullanımı gibi, toplumun belli kesimlerini mahrum bırakmayı kasdeden, dijital bölünme diye adlandırılan bu şekildeki bir mesele, kamu alanında daha yaygın hale gelir. İnternetin düzenli kullımına baktığımızda, kullanıcıların çoğunun erkek, nispeten genç, iyi eğitimli, orta gelirle yüksek gelir arası olduğunu belirtir. Bunun yanısıra, bilgi teknolojileri şirketlerinin kara dayalı stratejilerini yoğunlaştıran kırsal-kent farklılıklarına bağlı eşitsizlikler vardır. internet erişimi tedariği, büyük ölçüde Pazar güçlerine bağlı olduğundan, alt yapı, gelişmiş bölgelere göre oldukça kötü, çünkü teknoloji şirketleri, yetersiz getiri olasılığı yüzünden, mahrumiyet bölgelerine yatırım yapma konusunda isteksizler. Hükümet bu teknolojiyi kullanmaya meyilli olmasına karşın, onlar, hizmet götürmek için pazar güçlerine güvenirler. Fakat, hükümetin, imkanı olmayan kişilere, internet erişimi sağlama konusunda bir strateji geliştirmesi gerektiği su götürmez bir gerçektir. Bu, kütüphanelerde, okullarda ve topluluk merkezlerinde kamu erişimi noktaları oluşturarak belli ölçüde başarıldı. Fakat, fiziksel erişim sağlamak yetersiz çünkü teknolojiyi kullanmak belli ölçüde tanışıklık ve beceri isterki bunların bunların olmayışı psikolojik engeller oluşturur. Bu, internet üzerinden yürütülen danışma ve katılım çabalarının güvenilirliğini kısıtlar, çünkü katılımcılar ister istemez kendi seçimlerini yaparlar ve temsilci değillerdir. Ayrıca, kamu alanında, internetin kullanımına bağlı gizlilik meseleleri vardır. bu sorunlar, çevrim içi kayıtlarının ticari amaçlarla kaydedilmeyeceğinden yada hükümet tarafından gözlenmeyeceğinden nasıl emin olabilecekleri konusunda birleşir. Ayrıca, yerel yetkililerin, erişim konusunda çözüm sunma kudretine sahip olmalarına karşın, teknik aksaklıklar yada kasiti saldırılara karşı, hem pek çok hükümet kurumu arasında hemde vatandaşlar ve hükümet arasındada iletişimin korunmasıyla alakalı güvenlik meseleleri vardır. bunlar , ulusal hatta küresel çapta çözülmesi gereken genel sorunlardandır. Bu yüzden, bu makale, bu problemlerin yerel yönetim ve demokrasi üzerindeki etkileriyle ilgilenmiyor. Temel amaç, bu gelişmeler kapsamında, internetin nasıl kullanılacağını görmek için yerel komisyonları incelemektir. **Dutton’un (1999) dediği gibi:** Dijital hükümet, demokrasi sürecini aşındırır yada geliştirir......ama sonuca, politik seçimlerin, yönetim startejilerinin ve kültürel tepkilerin etikisiyle karar verilir yani sadece gelişmiş teknoloji ile değil. Tercih edilen teknolojiler, yönetimler ve stratejilerde değişiklikler vardır. Laudon’in(1977) dediği gibi: belli bilgi teknolojilerinin gelişmesindeki ince nokta, bir diğerinden makul bir şekilde ayrılan demokrasinin belli başlı çeşitleridir. Örneğin, diğerleri vatandaşlara danışmak için interneti kullanmayı amaçlarken bazı komisyonlar, kendi web sitelerini, insanları bilgilendirmek için kullanmayı tercih eder. Belli komisyonların amaçlarına bağlı olarak değişen internet kullanımı değil,mevcut katılım oranlarının yanında komisyonların vatandaşlarına karşı tutumlarıda bazı mahallere göre değişiklik gösterir. (Lowndes,Pratchett ve Stoker,2002; Parry,Moyser ve Day 1992; Rallings et al.,1994) Maloney,Smith ve Stoker (2000) bunu, politik fırsatlar yapılarına atıfta bulunarak açıklar, fakat Lowndes at al (2002) yerel politik kuruluşların süzgeç rolüne vurgu yapar. Sullivan ve Skelcher (2002) ayrıca vatandaşın katılımını etkileyen nedenler arasından (kurallar, kültür ve uyum) kurumsal elemanlarını vurgular. Yerel komisyonlar arasındaki farkı açıklayabilmek için,yeni kurumsal literatürden çıkan iç görüleri kullanmaya yardımcı olur.

_{Img Source}

whiterabb1t